• 

  Bart
  de Wever
  x

  Het taboe rond kanker is de voorbije jaren gelukkig veel kleiner geworden. Want door de quasi geheimhouding van vroeger werd niemand gediend, integendeel. Een grotere openheid omtrent kanker heeft tot een groter engagement en betrokkenheid bij de samenleving geleid. Vergroot de Hoop, Verklein de Kanker heeft in Vlaanderen van bij de start heel veel losgemaakt. Tuinbouwbedrijven maakten er een erezaak van zo veel mogelijk taxussnoeisel te verzamelen. Ook containerparken deden hun uiterste best om geen kostbaar taxussnoeisel verloren te laten gaan. Als burgemeester van Antwerpen sluit ik in naam van alle Antwerpenaren graag aan bij de ambassadeurslijst van Vergroot de Hoop, Verklein de Kanker.

  Bart De Wever,
  Burgemeester van Antwerpen

• 

  Ivan
  de Vadder
  x

  ‘Goh’, zei mijn vrouw enkele jaren geleden nog, ‘we moeten onszelf gelukkig prijzen dat iedereen in de familie gezond is.’ Drie van de vier grootouders leven nog, gezond en wel (mijn vader is jaren geleden al gestorven); en ook de rest van de familie was in blakende gezondheid. Tot één van mijn neven teelbalkanker kreeg, en door een zware reeks chemo’s moest. Vervolgens werd bij mijn schoonbroer een melanoom ontdekt, en ook hij moest een zware revalidatie ondergaan. En enkele maanden later kreeg ik darmkanker.
  Voor mij startte een lange en zware tocht, van de operatie aan de dikke darm tot twaalf chemobeurten, zes maanden lang. Het was een intense periode, dat besef je vooral achteraf, wanneer het allemaal achter de rug is. Een intense periode die ik wel altijd open en eerlijk heb proberen te delen met de buitenwereld, onder andere via de sociale media.Onlangs kreeg ik voor dat engagement van de vzw Stop Darmkanker een DIBA, een DressInBlue-Award. Een beetje merkwaardig, want in mijn ogen zou iedere kankerpatiënt zo’n award moeten krijgen. Het enige wat ík daarvoor heb moeten doen is ziek worden, die vervelende maar levensreddende chemo ondergaan, en erover te vertellen. Door Taxus-ambassadeur te worden voor ‘Vergroot de Hoop’ wil ik dat engagement verder zetten in de hoop dat nog meer mensen hun kanker overleven. Om het verder te vertellen.
  
  PS. Ook mijn neef en schoonbroer hebben de ziekte overleefd.

• 

  Lynn
  Wesenbeek
  x

  Mijn moeder stierf aan kanker toen ze 49 was, en mijn zus heeft recentelijk de ziekte overwonnen.
  Veertien was ik, toen bij mama kanker aan het verhemelte werd vastgesteld. Ze werd kort na elkaar twee keer geopereerd. De ingreep leek prima geslaagd en de evolutie was gunstig. Zes jaar lang genoot ze van een redelijk kwalitatief leven. Tot de kanker weer binnensloop en uitzaaide.
  In dat laatste jaar wilde ze gesprekken aanknopen over haar ziekte, over sterven ook. Ik reageerde steevast met ongeloof. Wist ik veel, ik was 20.
  Toen ze stierf was ik bij haar. Op de geboorte van mijn kinderen na, is geen enkel moment in mijn leven zo intens geweest.
  Intussen zijn we dertig jaar later en is er veel veranderd. Kanker is meer bespreekbaar geworden. Ook op medisch vlak is al een hele weg afgelegd.
  Maar het kan nog beter.
  In Vlaanderen krijgen élke dag mensen te horen dat ze kanker hebben. Dat is een mokerslag, telkens weer. Iedereen kent wel iemand die kanker heeft of heeft gehad.
  Laat ons samenwerken.
  Wetenschappers zijn er in geslaagd om uit de schors van taxus een anti-kankermedicijn te produceren, Taxol. Om dat geneesmiddel te kunnen maken is er veel taxus nodig.
  Door taxussnoeisel in te zamelen helpt u dus anderen. En wie weet, misschien ook uzelf. Want, kanker kan iedereen overkomen.
  Vergroot de hoop. De hoop op een gezond leven. Voor uzelf en dat van uw geliefden.

• 

  Ivo
  Mechels
  x

  Veel mensen werden in hun dichte of verdere omgeving geconfronteerd met familie, vrienden, kennissen die kanker kregen. Ik herinner me nog erg goed het beladen woord 'kanker' te hebben gehoord in familiekring toen ik nog heel jong was. Hoe ouder we worden, hoe meer mensen ons pad kruisen die hun leven doorploegd of verwoest weten door kanker. Gelukkig hoeft het niet steeds fataal af te lopen. Een goede vriendin overwon recent 'haar' borstkanker.Bij haar en bij velen met haar groeide de nood om met die ervaring iets te doen, iets te betekenen voor familie en lotgenoten. Vaak heeft de omgeving schrik van het onbekende, de onzekerheid, terwijl de patiënt zelf nood heeft aan sociale contacten. Door Taxus-Ambassadeur te zijn wil ik mijn steentje bijdragen aan de sensibilisering voor de nood aan sociale contacten, het kunnen praten over verdriet en angsten, het duidelijk maken dat men er niet alleen voor staat.

  Ivo Mechels, algemeen directeur Test-Aankoop 

• 

  Greet
  Rouffaer
  x

  Liefste mama, ik ben je gisteren komen bezoeken. Gewoon even komen zeggen dat ik je nog steeds heel erg mis. Ik zou alles geven om samen nog een keer te kuieren op de Meir, te babbelen over vanalles en nog wat. Samen genieten van een kop koffie met een gigantische Dame Blanche! Het doet nog steeds zo'n pijn te beseffen dat dit nooit meer kan. Je bent nu vijf jaar weg. Gelukkig heb je geen pijn meer, ben je nooit meer bang. Was je maar, toen je dat knobbeltje voelde, eerder naar de dokter gegaan. Ik denk dat je wel intuïtief aanvoelde dat er iets grondig fout zat. Maar je was zo bang dat het verdict 'kanker' zou vallen dat je maar bleef uitstellen. In april 2004 kreeg je dan toch die verschrikkelijke diagnose te horen: borstkanker, uitgezaaid naar lever, longen en bot.
  Chemotherapie was niet meer te ontwijken, het was jouw en onze hoop geworden. Jij kreeg het zo moeilijk vanaf dan: alles waar je zin in had smaakte naar zand en je verloor je mooie zilvergrijze haar waar je zo fier op was. Jouw wil om te leven was echter zo sterk dat je eender wat had gedaan om dit monster te verslagen. Mama, wist jij toen dat taxus een grondstof is om chemotherapie aan te maken? Ik wist dat toen ook niet! In onze tuin staan verschillende mooie taxussen en elke keer ik ze snoei denk ik aan jou en ben ik ze dankbaar. Weet je waarom? Omdat jij je, dankzij die chemotherapie, hoe zwaar het ook was, nog twee jaar goed hebt gevoeld. Zo spijtig, maar het monster had te lang vrij spel gehad en won uiteindelijk het gevecht in 2008. Ik ben er zeker van dat jij, moest je nog bij ons zijn, mee onze taxussen kwam snoeien. Snoeisel voor een mensenleven. En ondertussen blijf ik erin geloven dat wij samen ooit weer gaan genieten van een gigantische Dame Blanche. Deze gedachte verzacht mijn pijn een beetje. Lieve mama, ik mis je, liefs en xxx, de Griet.
  Greet De Bondt-Rouffaer. Taxus-Ambassadeur

• 

  Kris
  Peeters
  x

  Er zijn nog veel te weinig mensen die het beseffen, maar in duizenden tuinen in Vlaanderen groeit het groene wonder. Wat voor de meeste Vlamingen niet meer is dan een mooie afsluiting van onze tuin, betekent voor anderen het verschil tussen leven en dood. Want in taxus zit baccatine, en baccatine is een essentieel bestanddeel van chemotherapie.Vergroot de hoop is dus de boodschap. Ik hoop dat duizenden Vlamingen deze zomer opnieuw hun taxussnoeisel zullen binnenbrengen. Samen werken we op die manier aan een warm Vlaanderen, aan een Vlaanderen dat mensen die met kanker geconfronteerd worden, niet in de kou laat staan.

  
  Kris Peeters

• 

  Jo
  Vandeurzen
  x

  Deelnemen aan Vergroot de Hoop is een signaal van betrokkenheid. Door mee te helpen aan de inzameling van taxussnoeisel, helpt u mee om van tuinafval een geneesmiddel te maken.
  Een middel dat levens van kankerpatiënten kan redden.
  Zo vergroot u effectief, met uw bijdrage, de hoop voor velen.
  
  Jo Vandeurzen

• 

  Kurt
  Defranck
  x

  Vergroot den hoop, en het kost niks ...
  Is er niet iets mis met een wereld waarin alles te koop is? En zo ja, wat kunnen we doen om te voorkomen dat marktwaarden gebieden binnendringen waar ze niet thuishoren? Afgelopen jaren hebben marktwaarden de niet- economische normen uit bijna elk levensgebied verdrongen: dat zien we in de zorg, opvoeding, overheid, kunst en sport, en zelfs in het gezinsleven en persoonlijke relaties.Zijn we niet zonder dat we het weten uit een markteconomie in een marktgestuurde samenleving beland? Bepaalt jouw DNA paspoort straks jouw kansen op een job? Laten we deze denkbeelden gewoon counteren met een actie waar je een goed gevoel aan over kan houden, en het kost je niks. Doe mee, vergroot den hoop!

• 

  Luc
  Caals
  x

  Al vrij jong werd ik geconfronteerd met die vreselijke ziekte. Ze vertelde mij dat die ziekte 'kanker' noemde! Meer uitleg kreeg ik niet. Toen ik 14 jaar was, verloor ik op 1 jaar tijd, door die ziekte, mijn peter, mijn grootmoeder en mijn moeder! Mijn moeder was amper 38 jaar. Zij was een levenslustige vrouw, altijd opgewekt, ook al had ze alle dagen last van migraine en andere kwalen. Alles is nogal vlug gegaan. Ze hebben haar uiteindelijk naar Leuven gebracht ... en ze is niet teruggekomen. Als kind kwam alles mij nogal verward over.Soms was ik kwaad, en dat ben ik nu nog. Vooral als ik zie hoe die vreselijke ziekte alles en iedereen kan kapot maken. Vroeger werd het woord 'kanker' heel stil en geheimzinnig uitgesproken. Nu praat men luid en zegt wat er aan gedaan kan worden. Omdat ik 'Vergroot de Hoop' een tof initiatief vind, wil ik heel graag 'Taxus-Ambassadeur' worden.We moeten met z'n allen blijven vechten om kanker klein te krijgen! Blijven hopen, want hoop doet leven!

• 

  Marijn
  Devalk
  x

  Taxus helpt ons de 'Kanker' te doden.

• 

  Pol
  Goossen
  x

  Taxussnoeisel aanwenden om het GEVOLG van zoveel mogelijk kankers te bestrijden is ronduit fantastisch. Nog beter zou het zijn, om bijvoorbeeld via een meer en meer vegetarisch voedingspatroon, het door Moeder Natuur aangereikte plantenrijk aan te wenden om de OORZAAK van zoveel mogelijk kankers te bestrijden. Om zoveel mogelijk kankers te voorkomen, zeg maar.

• 

  Sven
  de Ridder
  x

  Ik weet hoe kanker je leven kan overhoop gooien. Bij mijn mama werd in '89 en terug in '96 kanker vastgesteld. Bedankt om mij attent te maken op deze actie en hopelijk draagt mijn bijdrage er toe bij dat andere mensen ook deze actie zullen ondersteunen en/of ontdekken.

• 

   
  Sergio
  x

  In mijn familie- en vriendenkring ben ik reeds regelmatig geconfronteerd geweest met kanker. Deze mensen zien lijden, raakt me telkens in het diepst van mijn hart. Via het project 'Vergroot de Hoop' wil ik alle kankerpatiënten een hart onder de riem steken. Samen gaan we de uitdaging aan om een recordopbrengst te realiseren via de inzameling van taxussnoeisel.

• 

  Sam
  Gooris
  x

  Ik wil met veel plezier mijn medewerking verlenen aan het project "Vergroot de hoop" omdat we met zijn allen alle zeilen moeten bijzetten om de ziekte van de eeuw eindelijk een halt toe te roepen.

REEDS 10022 CHEMOTHERAPIEËN VERZAMELD